Aile, doğumdan ölüme kadar toplum içinde önemli bir yer tutmaktadır. Toplumsal hayatın temelini oluşturan ailenin kurulması da çoğunlukla evlenme yoluyla gerçekleşmektedir. (Sezen, 2005; Coşkun, 2004)

Evlenme hakkı gerek uluslararası gerekse de ulusal metinlerde tanımlanan en temel haklardandır.

Taraflardan birinin ya da her ikisinin yoğun baskı ve şiddet altında veya zor kullanılarak isteği dışında ikna edildiği evlilikler zoraki evlilik olarak tanımlanabilir. Zoraki evlilik, kültürel veya geleneksel çeşitliğinin ifadesi değil, aile için şiddetin ve cinsel şiddetin bir çeşididir. Bir kişi (ki bu kişi genellikle genç bir kadın veya kız çocuğudur) veya genç bir kadın evlenmeye direnirse, bu kişiye fiziksel, psikolojik ve sosyal baskı uygulanmakta ve evliliğe mecbur bırakılmaktadır. Bu da mutsuz bireyler, mutsuz aileleri ve de mutsuz toplumları yaratmaktadır.  Zoraki evliliği haklı gösterecek hiçbir şey yoktur.